Κοινωνική Εξαθλίωση
6:47 μ.μ.
Διονύσης Νταούρος
Έχω καιρό να γράψω ένα άρθρο για τα κοινωνικά γεγονότα που διαδραματίζονται στην χώρα μας. Δεν απολογούμαι σε καμια περίπτωση αλλά οι λόγοι της μη έκφρασης μου είναι η απογοήτευση μου για το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Έχουμε φτάσει σε ενα σημείο οχι μόνο οικονομικης εξαθλίωσης αλλά ταυτόχρονα κοινωνικής,πολιτικής, πολιτιστικής, πνευματικής και άλλων επιπέδων. Καθημερινά ακούω και βλέπω γεγονότα που δεν τα φανταζόμουν και αναρωτιέμαι όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι πιο είναι το μέλλον ενός νέου σε αυτή την χώρα.
Έχουμε φτάσει σε ενα σημείο οχι μόνο οικονομικης εξαθλίωσης αλλά ταυτόχρονα κοινωνικής,πολιτικής, πολιτιστικής, πνευματικής και άλλων επιπέδων. Καθημερινά ακούω και βλέπω γεγονότα που δεν τα φανταζόμουν και αναρωτιέμαι όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι πιο είναι το μέλλον ενός νέου σε αυτή την χώρα.
Ο δικός μας Μάης
Ο τελευταίος Μήνας της Άνοιξης είναι και ο μήνας της άνθησης και της αναζωογόνησης της φύσης. Ωστόσο είναι ένα νέο ξεκίνημα και για μας τους ίδιους.
Όσο και αν η σκληρή πραγματικότητα επηρεάζει την ψυχολογία μας εντούτοις οι μέρες της άνοιξης μας δίνουν περισσότερη αισιοδοξία. Σε καμιά περίπτωση δεν θα επιλέξουμε να είμαστε ουτοπιστές και να «πετάμε» στα σύννεφα. Όλοι είμαστε γνώστες στο τι συμβαίνει γύρω μας, σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε και σε ποιο μέλλον θα βαδίσουμε. Το θέμα είναι να μην έχουμε την σκέψη μας συνέχεια σε αυτά τα αρνητικά πράγματα αλλά παράλληλα με την άνθηση της Άνοιξης και την βοήθεια της φύσης να προχωρήσουμε σε νέα δεδομένα και σε νέους στόχους..
Όσο και αν η σκληρή πραγματικότητα επηρεάζει την ψυχολογία μας εντούτοις οι μέρες της άνοιξης μας δίνουν περισσότερη αισιοδοξία. Σε καμιά περίπτωση δεν θα επιλέξουμε να είμαστε ουτοπιστές και να «πετάμε» στα σύννεφα. Όλοι είμαστε γνώστες στο τι συμβαίνει γύρω μας, σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε και σε ποιο μέλλον θα βαδίσουμε. Το θέμα είναι να μην έχουμε την σκέψη μας συνέχεια σε αυτά τα αρνητικά πράγματα αλλά παράλληλα με την άνθηση της Άνοιξης και την βοήθεια της φύσης να προχωρήσουμε σε νέα δεδομένα και σε νέους στόχους..
Όλα οδηγούν στον δρόμο
Φτάσαμε στον γκρεμό και το βλέπουμε στην καθημερινότητα μας.
Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία, η αβεβαιότητα είναι δίπλα μας. Δεν θέλω γίνω απαισιόδοξος, ποτέ δεν ήμουν αλλά οι τωρινές καταστάσεις με κάνουν. Τα αρνητικά συναισθήματα που γεννήθηκαν από την κρίση και είναι περισσότερα από τα θετικά εξακολουθούν να διαπερνούν τους περισσότερους από εμάς. Ποιο είναι το μέλλον μας ρωτάνε οι περισσότεροι νέοι; Πως θα πρέπει να αντιδράσουμε και με ποιους τρόπους; Ότι έκαναν οι προηγούμενες γενιές θα πρέπει να τα κάνουμε και εμείς.
Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία, η αβεβαιότητα είναι δίπλα μας. Δεν θέλω γίνω απαισιόδοξος, ποτέ δεν ήμουν αλλά οι τωρινές καταστάσεις με κάνουν. Τα αρνητικά συναισθήματα που γεννήθηκαν από την κρίση και είναι περισσότερα από τα θετικά εξακολουθούν να διαπερνούν τους περισσότερους από εμάς. Ποιο είναι το μέλλον μας ρωτάνε οι περισσότεροι νέοι; Πως θα πρέπει να αντιδράσουμε και με ποιους τρόπους; Ότι έκαναν οι προηγούμενες γενιές θα πρέπει να τα κάνουμε και εμείς.
Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν
Ένας τίτλος που τα λέει όλα. Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά και σε όλα τα υπόλοιπα.
Η ζωή όλων μας από εδώ και στο εξής θα δυσκολέψει. Τα πρώτα οικονομικά μέτρα που ελήφθησαν όσο και τα πρόσφατα μπορεί να έχουν σαν σκοπό να μας «σώσουν» αλλά στην πραγματικότητα μας γονατίζουν. Όσο και αισιοδοξία και αν έχει κανείς υπάρχουν στιγμές που η τωρινή πραγματικότητα αλλάζει τα συναισθήματα μας. Η φτώχεια, η απαισιοδοξία, η απελπισία κυριαρχεί καθημερινά στην πατρίδα μας. Η ανεργία έχει φτάσει σε ποσοστό ρεκόρ ιδιαίτερα στους νέους.
Η ζωή όλων μας από εδώ και στο εξής θα δυσκολέψει. Τα πρώτα οικονομικά μέτρα που ελήφθησαν όσο και τα πρόσφατα μπορεί να έχουν σαν σκοπό να μας «σώσουν» αλλά στην πραγματικότητα μας γονατίζουν. Όσο και αισιοδοξία και αν έχει κανείς υπάρχουν στιγμές που η τωρινή πραγματικότητα αλλάζει τα συναισθήματα μας. Η φτώχεια, η απαισιοδοξία, η απελπισία κυριαρχεί καθημερινά στην πατρίδα μας. Η ανεργία έχει φτάσει σε ποσοστό ρεκόρ ιδιαίτερα στους νέους.
Το τέλος του ρομαντισμού
Αυτές τις μέρες για άλλη μια φορά με απασχολεί το θέμα του ρομαντισμού σε αυτην την κοινωνία των κρίσεων.
Η αλήθεια είναι ότι κάθε κοινωνία χρόνο με το χρόνο μεταμορφώνεται, αλλάζει και μαζί της αλλάζουν και οι άνθρωποι που αποτελούν την βάση της. Το ζητούμενο είναι να μην χάνονται και κάποια θετικά στοιχεία από το παρελθόν όπως παραδείγματος χάριν αποτελούν τα έθιμα.
Η αλήθεια είναι ότι κάθε κοινωνία χρόνο με το χρόνο μεταμορφώνεται, αλλάζει και μαζί της αλλάζουν και οι άνθρωποι που αποτελούν την βάση της. Το ζητούμενο είναι να μην χάνονται και κάποια θετικά στοιχεία από το παρελθόν όπως παραδείγματος χάριν αποτελούν τα έθιμα.