Έχω καιρό να γράψω ένα άρθρο για τα κοινωνικά γεγονότα που διαδραματίζονται στην χώρα μας. Δεν απολογούμαι σε καμια περίπτωση αλλά οι λόγοι της μη έκφρασης μου είναι η απογοήτευση μου για το κοινωνικό γίγνεσθαι.Έχουμε φτάσει σε ενα σημείο οχι μόνο οικονομικης εξαθλίωσης αλλά ταυτόχρονα κοινωνικής,πολιτικής, πολιτιστικής, πνευματικής και άλλων επιπέδων. Καθημερινά ακούω και βλέπω γεγονότα που δεν τα φανταζόμουν και αναρωτιέμαι όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι πιο είναι το μέλλον ενός νέου σε αυτή την χώρα.
Τα όνειρα χαντακώθηκαν και μαζί με αυτά και οι ελπίδες μας για ένα καλύτερο άυριο. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να γίνω πεσσιμιστικός αλλά οι καθημερινές ιστορίες τρέλας το ομολογούν απο μόνες τους. Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η κατάληξη αυτής της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία αλλά μπορώ να διακρίνω τα μεχρι τώρα αποτελέσματα της που είναι στο σύνολο τους αρνητικά. Η αλλαγή που όλοι περίμεναν δεν ήρθε και δεν νομίζω να ερθει στο άμεσο μέλλον αν εμείς οι ίδιοι δεν αλλάξουμε ακόμα περισσότερο την νοοτροπία μας. Βέβαια δεν είναι όλα θέμα νοοτροπίας αλλα υπερνίκησης του καθημερινού φόβου μας που μας διακατέχει. Αυτό θα γίνει μόνο αν είμαστε ενωμένοι, αν σκεφτόμαστε με το κοινό συμφέρον και αν έχουμε ακόμα στην σκέψη μα την τελευταια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον
