Η εξομολόγηση μιας αυτοκτονίας

Οι κλήσεις είχαν ελαττωθεί και μέτρουσα τα λεπτά για να τελειώσω. Το σενάριο καθιερωμένο μέσα στο άγχος της καθημερινότητας μας. Και ξαφνικά η επόμενη κλήση αν και δεν φάνηκε απο την αρχή ιδιάιτερη, εντούτοις είχε κάτι το διαφορετικο από τις άλλες.
Αφού έγινε η αναζήτηση στην πληροφορία, άρχισε και η εξομολόγηση μια μινι ιστορίας σχετικά με την ανεργία. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος όπως και πολλοί άλλοι συνάνθρωποι μας ένοιωθε αγανάκτηση και ταυτόχρονα ψυχική κατάρρευση. Ακουγόταν με οργή προς άπαντες για την κοινωνική εξαθλίωση στην οποία έχουμε περιέλθει. Το «κερασάκι στην τούρτα» σε αυτην την μικρή ιστορία ήταν οτι στο τέλος ο ανθρωπος εκείνος δήλωσε οτι αν δείτε στις καθημερινές αυτοκτονίες και το όνομα μου μην απορρήσετε, αναφέροντας ταυτόχρονα και το επώνυμο του. Εκείνη την στιγμή εκλεισε η γραμμή αλλά η δήλωση παρέμεινε όπως και οι πράξεις πολλών συνανθρώπων μας που βάζουν τέλος στην ζωή τους κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης. Κανένας δεν ξέρει που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση μελλοντικά, αλλά σίγουρα ένα μπορούμε να ξέρουμε για τα τωρινά αποτελέσματα της στην ελληνική κοινωνία

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More