Και κάπως έτσι ξυπνήσαμε

Και ξαφνικά ξυπνήσαμε από το λήθαργο της καθημερινότητας μας. Και ανακαλύψαμε το φόβο τόσων χρόνων  ποτισμένο στις προσωπικότητες μας.
 Ένα φόβο που μεταβάλλεται σε οργή. Μια λαϊκή οργή κάτω από το βάρος της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης μας. Και αυτή η οργή όμως είναι σαν όλες τις άλλες, μεμονωμένη. Δεν είναι συνολική αλλά εξυπηρετεί τους ολίγους. Και η ανασφάλεια συνεχίζεται σε άλλο μήκος κύματος. Μπορεί να την πετύχει κάποιος  πολύ εύκολα στην καθημερινότητα του. Αυτό που άλλαξε είναι οι μέθοδοι προβολής της. Τα προβλήματα του παρελθόντος παραμένουν ίδια χωρίς να αλλάξει κάτι. Αυτό που άλλαξε είναι ότι όλοι πλέον γνωρίζουμε την πραγματικότητα. Την βιώνουμε και την νοιώθουμε καθένας μας έντονα στην ζωή μας. Την βλέπουμε στην συμπεριφορά των συνανθρώπων μας και την αισθανόμαστε στα συναισθήματα που έχουν εκλείψει. Αυτή η πραγματικότητα στην συνείδηση και στην συμπεριφορά μας μπορεί να αλλάξει.  Τώρα που γνωρίζουμε  έχουμε περισσότερα κίνητρα να ανταποκριθούμε στα υπαρκτά και κοινωνικά προβλήματα. Έχουμε περισσότερη γνώση και πολλά παραδείγματα για να αντισταθούμε. Έστω και με την λιγοστή ψυχική διάθεση και δύναμη μπορούμε να αλλάξουμε αυτήν την «σαθρή» κοινωνία. Είναι στο χέρι μας αν θα αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Αυτό που πρέπει να αλλάξουμε όμως πρώτα είναι να αλλάξουμε συμπεριφορά απέναντι στους άλλους αποκλείοντας τον φόβο, προβλέποντας στην αγάπη και έχοντας σαν όνειρο το μέλλον. 

Posted in: