Το βάρος και η ελαφρότητα των ίδιων πραγμάτων. Όλα διφορούμενα σε μια αλληλουχία όμοιων γεγονότων. Η ζωή μας μοιάζει με ένα σκιαγράφημα όπως μας αναφέρει και ο Κουντέρα. Αλλά και το σκιαγράφημα δεν είναι η σωστή λέξη γιατί ένα σκιαγράφημα είναι πάντοτε προσχέδιο κάποιου πράγματος, η προετοιμασία ενός πίνακα, ενώ το σκιαγράφημα που είναι η ζωή μας δεν είναι για τίποτα προσχέδιο, είναι ένα προσχέδιο χωρίς πίνακα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην πορεία της ζωής μας. Μόνο το τυχαίο άλλωστε μπορεί να ερμηνευθεί ως μήνυμα. Αυτό που συμβαίνει κατ’ επανάληψη, αυτό που είναι αναμενόμενο ή γίνεται από ανάγκη είναι κάτι βουβό και όχι τυχαίο. Έτσι και ο φόβος που έχουμε για το άγνωστο δεν είναι πραγματικός φόβος αλλά ίλιγγος. Ένας ίλιγγος που φοβόμαστε μην έρθει στο όνειρο μας και καταστρέψει τις όμορφες σκέψεις. Τα όνειρα και οι σκέψεις όμως βρίσκονται στην καρδιά που αποτελεί την μοναδική ψυχή μας. Το Είναι λοιπόν είμαστε Εμείς. Το Εγώ μας αποτελεί την ξεχωριστή ψυχή που έχουμε. Το νόημα της ζωής μας βρίσκεται ακριβώς πάνω σε αυτήν την ελαφρότητα που έχει η ψυχή. Ταυτόχρονα όμως σημαίνει ότι η ψυχή μας αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε δυο άκρα τα οποία πρέπει να υπερκεράσει για να βρεθεί στο μέτρο. Αν ξεπεράσει αυτά τα άκρα και φτάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μέτρο, θα έχει εκπληρώσει την πορεία της.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου