Η ζωή μας είναι μια μεγάλη διαδρομή
σαν τον «κλασικό» μαραθώνιο που πρέπει να διαβούμε. Η αρχή αν και εύκολη δεν προμηνύει τις
δυσκολίες που θα συναντήσεις.
Πριν κιόλας διανύσεις τα πρώτα χιλιόμετρα στο
μυαλό σου σκέφτεσαι πως θα το καταφέρεις. Και όμως η πίστη μέσα σου, οι άνθρωποι
που είναι δίπλα σου, αυτοί που σε σκέφτονται και σε περιμένουν σου δίνουν πραγματική
δύναμη. Ξεκινάς, ο δρόμος ανοιχτός για σένα. Διανύεις τα πρώτα χιλιόμετρα και
οι σκέψεις συνεχίζουν να περιστρέφονται γύρω σου. Εικόνες, συναισθήματα, πράξεις
ένα συνονθύλευμα τα οποία σε ακολουθούν στον αγώνα σου. Άνθρωποι που σε
παρακινούν, που σε περνάνε και τους περνάς. Κουράγιο , έχεις φτάσει στα μισά.
Νοιώθεις την κούραση. Σε έχει αγγίξει, αλλά πλέον λειτουργείς με το μυαλό. Το
σώμα έχει δοθεί στη ψυχή. Σκέφτεσαι να εγκαταλείψεις. Ποτέ. Θα απογοητεύσεις
τον ίδιο σου τον εαυτό, ο οποίος έκανε τόσο μεγάλο αγώνα; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Άλλωστε σε περιμένουν τόσοι άνθρωποι
στο τερματισμό. Οι δικοί σου άνθρωποι. Και οι ανηφόρες πολλές και
παρατεταμένες. Και κόσμος να
εγκαταλείπει. Εσύ δε πρέπει να εγκαταλείψεις. Πρέπει να τερματίσεις. Να φτάσεις
μέχρι το τέλος. Ο Καζαντζάκης έλεγε στην αναφορά στο Γκρέκο που είναι μια
έκθεση στην κοσμοθεωρία του πως «Όλη μας η ζωή, παππού, ήταν
ανήφορος ανήφορος και γκρεμός κι ερημιά, κινήσαμε με πολλούς συναγωνιστές, με
ιδέες πολλές, συνοδεία μεγάλη μα όσο ανηφορίζαμε κι η κορφή μετατοπίζουνταν κι
αλάργαινε, αγωνιστές κι ιδέες κι ελπίδες μας αποχαιρετούσαν, λαχάνιαζαν, δεν
ήθελαν, δεν μπορούσαν ν’ ανέβουν πιο πάνω κι απομέναμε μονάχοι με τα μάτια
καρφωμένα στην κινούμενη μονάδα, στη μετατοπιζόμενη κορφή. Δε μας κινούσε η
αλαζονεία, μήτε η απλοϊκή βεβαιότητα πως θα σταθεί μια μέρα η κορφή και θα τη
φτάσουμε μήτε κι αν φτάναμε, πως θα βρούμε εκεί πάνω την ευτυχία, τη σωτηρία
και τον Παράδεισο ανεβαίναμε, γιατί ευτυχία, σωτηρία και παράδεισος για μας
ήταν η ανάβαση».
Έτσι λοιπόν εφόσον έχεις περάσει
τις μεγάλες ανηφόρες και είσαι τόσο κοντά στο να τερματίσεις, κάνει την
εμφάνιση της η συγκίνηση και όλο αυτό το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλάς
εξωτερικεύεται. Και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έχει λιγότερο από χιλιόμετρο
από τη μεγάλη νίκη. Την νίκη της πορείας
σου. Και τερματίζεις έχοντας εισπράξει τόσες εικόνες, τόσες εμπειρίες και έχεις
κατακτήσει την ολοκλήρωση σου. Αυτό μας μαθαίνει ένας Μαραθώνιος όπως ο
Μαραθώνιος της ζωής μας. Να γίνουμε ακόμα πιο ώριμοι και καλύτεροι ως άνθρωποι
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου