Ωστόσο σε αυτές τις δύσκολα οικονομικές στιγμές που όλοι ανεξαιρέτως ζούμε θα έπρεπε να ενδιαφερόμαστε πιο πολύ για τον συνάνθρωπό μας, τον φίλο μας, τον γνωστό μας ή για κάποιον που απλά μπορεί να μη τον γνωρίζουμε. Οι πιο πολλοί δε το κάνουμε όμως, όχι γιατί δεν μπορούμε απλά γιατί η κοινωνία στην οποία έχουμε «γαλουχηθεί» προάγει τον ατομισμό. Καθημερινό είναι το φαινόμενο κάποιος να πεινάει και όμως ένα κομμάτι ψωμί δε του δίνουμε. Η ανθρωπιά μπορεί να φανεί σε κάθε μορφή της ζωής μας και είναι πολύ απλή. Δε κοστίζει, δε πιστώνεται και δίνεται αφιλοκερδώς μέσα από την καρδιά μας. Μπορεί να είναι από μια απλή πράξη βοήθειας ή κάτι περισσότερο. Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, το οποίο θα είναι η προσφορά μας προς το συνάνθρωπο μας. Με την αλληλεγγύη, την προσφορά προς τον άλλον έχουμε κατακτήσει μια αρετή για τον εαυτό μας και ταυτόχρονα αισθανόμαστε πιο σίγουροι ότι κάναμε το σωστό. Η ουσία είναι να δίνουμε εκεί που χρειάζεται και εκεί που υπάρχει πραγματική ανάγκη. Γιατί στις μέρες μας, πρώτα από όλα έχουμε ξεχάσει να είμαστε άνθρωποι. Και πρέπει να θυμηθούμε ότι είμαστε και να το δείξουμε έμπρακτα.
1 σχόλια:
polu kalo
Δημοσίευση σχολίου