Υπάρχει Αύριο;

Το παρακάτω κείμενο είναι του φίλου Δημήτρη Βαλαβάνη που είχε την τιμή να μας αφήσει να το

δημοσιεύσουμε:

Μία θηλιά στην καρωτίδα να σφίγγει τον λυγμό,

                ένα πνίξιμο στο λαιμό, σαν να θες να βγάλεις την μεγάλη μπουκιά που έφαγες.
                Μετανιώνεις για την μεγάλη κουβέντα που είπες, ότι «Υπάρχει και Αύριο». 

                              Μια κραυγή που ζητάει να βγει, αλλά δεν «πρέπει» να ακουστεί!!!

                                   Και ο πόνος στο στέρνο γνωστός, αλλά ανυπόφορος. 

 Στα αυτιά να ακούς εκείνη τη βουή,  σαν να έσκασε όλμος δίπλα σου.
Ο αναστεναγμός  δυνατός, τόσο που ιστιοφόρο κουνάει.
Μα σαν την πίκρα της χολής, που σου ρχεται στο στόμα, δεν έχει άλλη.

Η πίεση και ο τρόμος σε καταλαμβάνουν! Φοβάσαι!!!

Ο νους σου εξαντλήθηκε, βαδίζει στο παράλογο!
Λες και προσπαθεί τα όρια του σύμπαντος να βρει.

Στα μάτια σου μπαίνει το φως, μα εικόνες δεν βλέπεις!
Μπορείς να δεις, αλλά δεν βλέπεις.

Ρίγος τα κόκαλά σου διαπερνά. Τα άκρα σου μουδιάζουν.

Το νιώθεις ότι δεν θα αντέξεις.
Μα ξέχασες πως είσαι απ την «αρχή» καταδικασμένος να αντέχεις, να υπομείνεις.

Σφίγγεις τις γροθιές σου!!!
Νιώθεις να πλησιάζει η «ώρα» σου…
Μα η «ώρα» πέρασε..!
Σιγή…

Οι πρώτες σταγόνες έπεσαν,
άρχισε να βρέχει!!!
 Είσαι άτυχος, θα ζήσεις…

Τώρα θέλεις μόνο να κοιμηθείς!!!
Κι όταν ξυπνήσεις όλα να είναι όμορφα…

Posted in: